Blogs werkvakantie Bulgarije 2019
Dag 12 - Afsluiting
Beste lezers,
De werkvakantie zit erop. Vandaag zijn we wakker geworden in Sofia en vroeg in de middag naar het vliegveld gereisd. Na enige vertraging noodweer in Eindhoven, zijn we uiteindelijk om 22:30 uur aangekomen bij Eben Haëzer. We willen iedereen bedanken die ons gesteund voor én tijdens de werkvakantie. Zonder jullie betrokkenheid en giften hebben we dit niet kunnen doen. Ook tijdens de werkvakantie merkten we de grote betrokkenheid van het thuisfront. Daarvoor dank! We willen de Werkvakantie Bulgarije 2019 afsluiten met een informatieavond in september. Hier zullen we laten zien wat we gedaan hebben, de financiën verantwoorden en potentiële deelnemers enthousiasmeren voor de werkvakantie. Tot dan!
De laatste vraag van de dag is goed beantwoord door Martine. Aart-Pieter had een pannenkoek met zout in plaats van suiker genomen. We vonden het antwoord van Jennie het grappigst. Als we alle punten optellen is de winnaar van de prijsvragen A.N. van der Wind. We zullen hem zo snel mogelijk zijn prijsje overhandigen ;)
Let op: we hebben niet van al onze activiteiten foto's kunnen plaatsen, omdat het online publiceren van foto's van de Bulgaarse kinderen in veel gevallen niet toegestaan is.
Dag 11 – Naar Sofia
Beste lezers,
De laatste dag in Vratsa is een feit. Er is nog kinderwerk gedaan in huis B en we hebben de laatste puntjes beits op de banken gezet en daarmee het kluswerk afgerond. Een aantal kratjes is al opgehangen door de medewerkers van huis B (weliswaar op z’n Bulgaars: met slechts 2 van de 4 schroeven want ‘ze hangen stevig’). We zijn blij dat ze zelf aan de slag zijn gegaan en zij zijn erg blij met het resultaat. Na afloop van de ochtend werden we ruimschoots bedankt door de kinderen en begeleiders van huis B. Ook hebben we een zelfgemaakt bedankje gekregen. We mochten alleen weg met de belofte volgend jaar weer terug te komen :). Daarna is iedereen naar huis A gegaan, waar Paula en Aart-Pieter ons al opwachtten met pannenkoeken als toetje. De kinderen hebben lekker gesmikkeld en wij ook. Daarna kwam dan toch dat ene moment van afscheid, toen de tijd van gaan was gekomen. Het is een moeilijke gedachte om te weten dat de kinderen volgend jaar niet meer in dit huis zullen zijn, en Anita waarschijnlijk niet meer hun begeleider zal zijn. De kinderen willen ons graag blijven zien en die gedachte maakte het afscheid toch nog een beetje vrolijk. Toen we eenmaal in het busje zaten renden sommige kinderen nog een heel stuk met ons mee, tot ze er de kracht niet meer voor hadden. We hopen de warme band volgend jaar gewoon weer voort te zetten! We zijn om 13:30 uur naar Sofia gereden met het busje en hebben de stad nog even kunnen zien. We hebben net gegeten en we gaan nog even de stad verkennen. Morgen rond 20:15 uur hopen we bij Eben Haëzer aan te komen. De winnaar van de prijsvragen (we maken morgen bekend wie) raden we aan om ook te komen, want we brengen iets mee! Tot morgen.
De laatste vraag van de dag: wie at per ongeluk een verkeerd belegde pannenkoek en hoe kwam dat? Het juiste antwoord en de goede reden verdienen een punt.
Het antwoord van de vraag van gisteren is: Izak. Hij vond het naar eigen zeggen ‘wel prima’ om de hele tijd aan het water te zitten zonder erin te gaan. Daarmee verdient Jennie een punt. We vonden het antwoord van Willeke het grappigst.
Dag 10 – Afscheidsdiner
Beste lezers,
De laatste volle dag in Vratsa zit er alweer op. Dat gebeurt traditiegetrouw met een afscheidsdiner bij het zwembad, maar niet voor we nog een ochtendje hard gewerkt hebben met kinder- en kluswerkzaamheden. Om 14 uur zijn we met de kinderen naar het zwembad gegaan. Na een actieve middag hadden we een diner bij het zwembad. Daar kregen we een afscheidsspeech van Anita, de directrice van het tehuis. Ze was ons erg dankbaar en hoopt dat we de kinderen blijven zien, hoewel ze volgend jaar waarschijnlijk niet meer onder haar hoede zullen zijn. Ook hebben we de verjaardag van Viktor gevierd met een grote taart. Al met al hebben we weer veel lol gehad en het was dan ook te merken dat de kinderen aan het eind van de avond eigenlijk niet meer weg wilden van ons. Dat belooft nog wat morgen met het definitieve afscheid van onze groep. Nu zijn we alweer toe aan nachtrust, morgen staat de reis naar Sofia op de planning en belooft het dus weer een drukke dag te worden. Tot snel!
De vraag van de dag. We hebben bij huis C allemaal een oorkonde gekregen voor onze werkzaamheden daar. Daarmee vinden we dat A.N. van der Wind het meest accurate antwoord gegeven heeft. N.b. bij het huis waar de kinderen komend jaar zullen worden ondergebracht hebben we wel een tekening gehad voor de hele groep. Hij was dus heel dichtbij ;) Ook vonden we zijn antwoord het grappigst om te lezen. Twee punten dus voor A.N. van der Wind!
De vraag van deze dag is: wie heeft er vanmiddag de hele dag bij het zwembad gezeten zonder daadwerkelijk gezwommen te hebben? Het juiste antwoord en een originele redenering verdienen punten.
Dag 9 – Weer hard gewerkt
Beste lezers,
Het voelt vreemd dat we alweer op dag 9 zijn aanbeland. Aan het einde van de werkdag voelde het alsof de werkvakantie er weer praktisch opzit als het gaat om klussen. De komende dagen verwachten we vooral bezig te zijn met activiteiten met de kinderen en een dagje in Sofia. Vandaag is er weer kinderwerk gedaan in huis A. Ze hebben vliegers gemaakt en touwtje gesprongen. In huis B was het plan om slijm te maken, maar dit plan ging niet door. Het kinderwerk werd toch nog plakkerig: ze hebben geknipt en geplakt met papieren die door een mevrouw zijn meegebracht. Ook kregen we nog van Anita, de directrice van huis A te horen dat de kinderen ontzettend enthousiast waren met het reisje naar Vidin gisteren. Ze vertelde dat ze echt iets bijzonders bij de kinderen kon zien, wat ze zonder onze aanwezigheid niet ziet. Dat is een fijne opsteker om te horen! Het kluswerk ging voorspoedig. De pergola is helemaal voorzien van een tweede beitslaag. Ook de bankjes bij huis C zijn geïnstalleerd met de hulp van Lambik, de conciërge van huis B en C (zijn echte naam is Mitko). In de middag is er nog gewerkt aan de kratjes. Deze zijn allemaal afgerond. Ook zijn we meer te weten gekomen over het nieuwe huis waar de kinderen van huis A komend jaar verwachten heen te gaan. Huis A zal naar verwachting over ruim een half jaar gesloten worden. De airco’s die vier jaar geleden geplaatst zijn, zullen meeverhuizen met de kinderen. De kinderen komen te wonen in een nieuw huis met betere voorzieningen. Het hoofd van het departement van sociale zaken van Vratsa ziet ons graag werken in dit tehuis en in de andere tehuizen waar we op dit moment al werk verrichten. Ook werd er de nodige politiek bedreven over een voorgestelde kas die het departement graag geplaatst ziet worden met onze hulp. Hier zullen kinderen gaan leren hoe het is om zorg te dragen voor gewassen en zelf verantwoordelijk te zijn voor het resultaat. Wat ons betreft een positief initiatief! In de avond zijn we wezen eten bij Foxtrot en hebben we toetjes gedaan bij de toetjesbar. Na een zware dag kinder- en kluswerk vonden we dat we onszelf hierop mochten trakteren! Nu is het alweer bedtijd, tot morgen.
De vraag van de dag. Wat kregen we in huis C als bedankje voor onze inzet bij hun tehuis? Het meest accurate antwoord en het grappigste antwoord verdienen beide een punt. Het antwoord van gisteren is: er waren van een bepaald gerecht vijf stuks besteld. Dit hadden we geturfd. In Bulgarije bleken ze niet bekend te zijn met dit systeem, ze lazen het als vier. We geven de punt voor de meest juiste reden aan Janneke. Nienke van de Werken verdient een punt voor het meest juiste antwoord: Esther kreeg 2 uur na de rest haar eten opgediend. Dat duurde dus wel even.
Dag 6, 7, 8 – Warme banden en warm weer
Beste lezers,
We zijn er weer even uit geweest met de blog. Zaterdag kwamen we laat terug en zondag hebben we een rustdag gehouden. Vandaag zijn we naar de stad Vidin geweest.
Zaterdag was al dagen met rood omcirkeld als de ‘klusdag’ omdat we extra lang door zouden werken om zoveel mogelijk kratjes in elkaar te zetten. Spoiler: we zijn best ver gekomen. In huis A is er kinderwerk gedaan met het thema ‘de kruisiging’. De kinderen hebben kettinkjes gemaakt met kralen en andere versiersels. Dit hebben ze met klei figuren gemaakt. Deze werden in de oven gehard, maar de oven bleek iets te hard te gaan. De oven begon al snel te roken en een deel van de klei kwam er zwartgeblakerd uit. Met kluswerk hebben we ook dingen zwart laten worden, namelijk de pergola bij huis C. Deze is helemaal gebeitst, maar niet zonder de hulp van twee zeer behulpzame tolken. In de middag zijn Petra, Thom, Aart-Pieter, Jonathan en Izak op uitnodiging naar het afgelegen huis van Lubo geweest. Lubo is al sinds het eerste jaar de conciërge van huis A en we hebben dan ook een warme band met hem opgebouwd. Ze werden warm onthaald en aan eten en drinken was geen gebrek. Ook kregen ze een kijkje in de keuken van de zelfgemaakte rakia. Terwijl het ene deel van de groep bij Lubo zat, waren Paula, Esther, Anna en Anne Roos begonnen aan het fabriceren van de kratjes bij huis B. Halverwege de middag werden ze weer bijgestaan door de andere deelnemers, die met hernieuwde energie van het verblijf bij Lubo gingen beitsen en kratjes in elkaar schroeven. Aan het eind van de dag hadden we 13 van de 24 kratjes helemaal in elkaar geschroefd en geverfd. De andere 11 kratjes zijn deels gefabriceerd en hopen we morgen af te maken. Na een vermoeiende dag zijn we gaan eten in de stad en is nog een gedeelte van de groep de berg opgeklommen om van het uitzicht over Vratsa te genieten.
Op de zondag is zoals vanouds een rustdag gehouden bij het riviertje in de bergen. In de avond zijn we op de barbecue bij Albena geweest.
Na de welkome rust van zondag konden we er vandaag weer tegenaan. De reis naar Vidin, een stad aan de Donau, liggend tegen Roemenië aan, zou uitputtend worden. Niet alleen is het een hele bezigheid om continu met de kinderen rond te lopen, ook de hitte was verzengend. Na een bezoek aan het kasteel aan de rivier hebben we met z’n allen gegeten bij een pizzeria. Na de terugreis konden we gelukkig bij het hotel eten, waardoor iedereen weer even kon bijkomen van de dag. Het was een geweldige dag voor ons en de kinderen. We hebben veel schik gehad met elkaar. Morgen hopen we weer kinder- en kluswerk te doen. Tot dan!
De vraag van de dag. Terwijl de rest al lang en breed uitgegeten was, had Esther haar eten nog steeds niet gekregen. De vraag is: hoe lang heeft het geduurd voor haar eten er eindelijk was en door welke miscommunicatie heeft dit kunnen gebeuren? Tip: we hebben de bestelling op papier doorgegeven. De meest accurate tijd én de juiste reden verdienen punten.
Antwoord op de vorige vraag: Esther heeft het spel gewonnen. We feliciteren Lisa met het enige juiste antwoord! We willen Willeke de punt geven voor het meest originele antwoord. We zouden het zo geloofd hebben als we er niet bij waren geweest.
(ingestuurd door Paula zelf)
Tijdens de rit naar Vidin en de rit terug wordt er wel eens een dutje gedaan
Sommige Bulgaren houden er bijzondere verkeersgebruiken op na, zo bleek maandag maar weer
Dag 5 – Hard werken, hard ontspannen
Beste lezers,
Het einde van dag 5 is een feit. In veel opzichten was het een dag zoals we die al eerder gehad hebben. In de ochtend is er kinderwerk gedaan in beide tehuizen. Aart-Pieter en Paula hebben kinderwerk gedaan in huis A. Daar hebben ze koekjes gebakken met behulp van Maria, een behulpzame scholier die fungeert als stand-in tolk en klusser. De activiteit paste binnen het thema ‘wonderbare spijziging’. Daarna hebben de kinderen de koekjes versierd. Er werden vele monden gevoed. Daarna zijn de kinderen losgegaan tijdens een watergevecht met ons. Dit mondde uit in een groot waterballet in het tehuis, maar dit hebben de kinderen netjes weer opgeruimd. Het was weer een geslaagde dag in huis A. De kinderen worden met de dag enthousiaster over het kinderwerk en komen ons zelfs ophalen om het kinderwerk te kunnen beginnen. In huis B hebben Thom, Anne Roos en Anna een schildpad gemaakt. De kinderen hadden veel schik en de verlegenheid is er nu helemaal vanaf. Dat zorgt er wel voor dat het een hele klus is voor ons om het kinderwerk in goede banen te leiden, maar het resultaat mag er wezen. Een andere grote klus was het schuren van de pergola bij huis C. Jonathan en Izak hebben in de ochtend op standje max de pergola afgeschuurd. Ondertussen hebben Petra en Esther zich toegelegd op het afronden van het beitsen. Anne Roos sprong later bij. Na een drukke ochtend was de groep toe aan een welverdiend middagje vrij bij het zwembad. Dit was welkome ontspanning na vier volle dagen. Na een middagje zwembad en eten bij een traditioneel Bulgaars restaurant gingen een paar mensen snel naar bed en hebben een paar andere nog een spelletje gespeeld. Dit spelletje werd gewonnen door iemand die het spel eigenlijk niet snapte. De vraag van de dag is dan ook: wie was dit? Het goede antwoord en redenering verdienen opnieuw punten.
Het antwoord van de vraag van gisteren is: Aart-Pieter heeft het busje ingeparkeerd. Dat is niet eenvoudig, aangezien de auto een paar maten groter is dan een gemiddelde personenauto, en in Bulgarije hebben de parkeervakken daarnaast stoeprandjes. Helaas heeft niemand het goede antwoord gegeven. We vonden de redenering van Willeke wel interessant, maar wat ze niet wist is dat Esther, Thom en Anne Roos lopend naar de DM zijn gegaan. Wat we niet hebben verteld is dat Petra en Aart-Pieter samen nog even naar de Lidl zijn gereden met het busje ;) .
Dag 4 – Motivatie en rust
Beste lezers,
Dag 4 is alweer voorbij gevlogen. De dag begon als vanouds. Aart-Pieter en Esther hebben kinderwerk in A gedaan. Het thema was vissen. Ze hebben armbandjes en spelletjes gemaakt. We merken dat we echt een band aan het opbouwen zijn met de jongeren. Voor de mensen die eerder al gewerkt hebben met de jongeren, is het slechts het ophalen van de banden. Het voelt weer als vanouds en de jongeren zijn enthousiast om samen dingen te doen. Ook wordt er regelmatig gevraagd naar andere deelnemers die er dit jaar niet bij zijn. In huis B is er weer een breed arsenaal aan speelapparatuur uit de kast gehaald om de kinderen te vermaken: bellenblaas, scheerschuim, klei en speelmais. In huis C zijn Jonathan, Anne Roos, Petra en Izak weer bezig geweest aan de pergola schuren. Daarmee zijn ze nu op ongeveer twee derde. Morgen hopen we dit af te ronden. In de middag heeft de hele groep gewerkt bij huis B. Er is onder andere gewerkt aan het beitsen van planken van bankjes en het fabriceren van kistjes. Deze worden aan de muur gehangen, zodat ieder kind één kratje krijgt als kastje voor persoonlijke spullen en ter opfleuring van de kamers. Jonathan en Izak draaien de productie, Anne Roos boort de plankjes voor en Paula verft de kistjes. De rest is bezig geweest met beitsen en kistjes in elkaar zetten. De planken van bankjes voor huis C zijn in de ochtend geleverd. Deze zijn de middag ook gebeitst. De motivatie is hoog, en iedereen werkt met veel enthousiasme aan de projecten. Wel worden er vandaag pauzes genomen tijdens het klussen, iets wat sommige deelnemers gisteren nog wel eens vergaten (en resulteerde in vroeg naar bed gaan). Na een geslaagd dagje zijn Thom, Esther en Anne Roos naar de DM (een drogist) geweest voor anti-muggen chemicaliën. Het busje is teruggebracht naar het hotel. De vraag van de dag luidt: wie heeft na enkele keren steken en afslaan van de motor het busje succesvol geparkeerd in een parkeervak voor het hotel? Het juiste antwoord en een originele redenering verdienen opnieuw punten. In de avond hebben we nog gegeten bij een nieuw Italiaans restaurant, maar we wisten nog niet hoe dit restaurant zou bevallen. De penningmeester werd niet blij toen hij de prijzen zag, maar gelukkig bleef de groep mooi binnen het budget door de juiste gerechten te kiezen. Daarnaast was het eten voortreffelijk. Daarna hebben we nog spelletjes gespeeld bij het hotel en nu gaan we slapen. Weltrusten.
N.b. het antwoord op de vraag van gisteren is: Anne Roos, Petra, Anna en Aart-Pieter zijn naar de toetjesbar geweest. Jennie is daarmee de winnaar door het meest juiste antwoord te geven. A.N. van der Wind verdient eveneens een punt voor de meest originele redenering. N.b. Thom voelt zich niet aangesproken. De tussenstand is daarmee: Kees 2 punten, A.N. 2 punten en Jennie 1 punt. Degene met de meeste punten aan het eind van de werkvakantie krijgt een (klein) Bulgaars prijsje. Tot morgen!
Dag 3 – Aan de slag
Beste lezers,
Vandaag konden we eindelijk de handen flink uit de mouwen steken. We begonnen zoals gewoonlijk weer om 09:00 uur met het werk in de tehuizen. Nadat iedereen op locatie was gebracht begon het kinder- en kluswerk in rap tempo. Tegen 10:00 uur begonnen Petra, Paula, Jonathan en Izak met het schuren van een pergola bij huis C. Dit is een huis waar gehandicapten wonen, waar we dit jaar voor het eerst komen. Tegelijkertijd hebben Aart-Pieter en Esther kinderwerk gedaan in huis A, en Thom, Anne Roos en Anna in huis B. In huis A was het thema ‘huis op de rots’. Na een korte demonstratie hebben ze onder andere huizen gebouwd van nep-Lego. In huis B stond verven centraal, zoals te zien is op de foto’s. In huis C stond schuren centraal. Na de lunch is de hele groep aan de slag gegaan met kluswerk bij huis B, behalve Paula en Anna. Zij zijn gevraagd om muurschilderingen te maken in huis B. Dit wordt ieder jaar met veel enthousiasme ontvangen, en ze vragen er dan ook geregeld naar. Het kluswerk in de middag omvatte het uit elkaar halen van bankjes, het wegschuren van oude beits en het aanbrengen van nieuwe beits. Jonathan en Izak zijn bezig geweest met een speciaal verzoek van de directrice: ze heeft graag kratjes aan de muur geschroefd om spulletjes zoals speelgoed te stallen. Jonathan en Izak zijn gaan winkelen in de ‘Praktiker’, een grote bouwmarkt die zich pas sinds enkele maanden in Vratsa bevindt. Aan het eind van de dag zijn we toch nog ver gekomen. Er is al veel geschuurd, gebeitst, geschilderd en het eerste kratje voor aan de muur rolde uit de assemblagelijn. Ook Maria, een middelbare scholiere die vrijwillig komt vertalen heeft meegeklust. Morgen hopen we weer flink meters te kunnen maken. Volgende week staan er nog wat speciale activiteiten met de kinderen gepland, dus nu nemen we het ervan wat klussen betreft. Dat bleek wel weer toen we pas om 18:10 uur naar huis liepen, veel later dan gepland. Na een goed diner bij een traditionele Bulgaarse toko zijn we nog even de stad in gegaan. Nu we terug zijn, hebben we een blog in elkaar gedraaid en gaan we snel slapen. Morgen weer vroeg eruit.
Het antwoord op de vraag van gisteren: Petra werd inderdaad wakker van een ‘waterfonteintje’, namelijk het naar-de-wc-gaan van Izak. Aangezien kamer 215 (Izak en Jonathan) precies boven kamer 115 (Petra en Paula) is, kunnen zij elkaar horen als het volume boven fluiterniveau uitsteekt. Daarmee willen we A.N. van der Wind uitroepen tot winnaar van vandaag voor zijn originele en accurate antwoord op de vraag. Gefeliciteerd!
De vraag van dag 3 is: Na het diner zijn alle deelnemers nog even de stad in gegaan. Een aantal van hen had nog behoefte aan toetjes en is speciaal daarvoor naar de toetjesbar gegaan. Wie waren dit? Het goede antwoord en een redenering verdienen punten.
Dag 2 – Veranderingen
Beste lezers,
Dag 2 stond in het teken van eerste indrukken en het inventariseren van wat er gedaan moet worden. In veel opzichten voelen de eerste dagen weer als vanouds, maar er zijn ook dingen veranderd. Zoals gewoonlijk begon de dag weer om 08:00 uur met een dagopening, waarna we weer een heel acceptabel ontbijt aangeboden kregen. Om 09:00 uur stond Albena klaar om ons langs de tehuizen te loodsen. Huis A (alfa), het huis waar we al sinds 2014 komen, zal volgend jaar sluiten. Er zijn hier nog slechts 20 kinderen woonachtig. Veel kinderen zijn al of worden nog ondergebracht in pleeggezinnen of ‘family units’. Dit zijn kleine woongroepen, waar meerdere (jong)volwassenen wonen. In veel opzichten is de situatie voor de kinderen er dus op vooruit gegaan in de afgelopen jaren. In huis A zijn Paula, Aart-Pieter en Esther achtergebleven om kinderwerk te doen. Ze hebben krantenmeppertje en stoelendans gespeeld en een nieuw basketbalspel geleerd. Ook zijn we naar huis B (bravo) geweest. Na een korte inspectie zijn we tot de conclusie gekomen dat ons zonnescherm, de palletbanken en de gebeitste planken er nog piekfijn bijlagen. Thom, Anne Roos en Anna hebben kinderwerk gedaan met de gehandicapte kinderen, ze hebben kennis gemaakt en met ballen gespeeld. Daarna ging de directrice van huis B ons uitleggen wat voor kluswerkzaamheden ze graag had. Na lang praten begrepen we eindelijk wat ze zei. We hebben alvast de materialen ingeslagen bij Georgi van Inex, een plaatselijke bouwmarkt. Jonathan, Izak en Petra zijn nog bij een nieuw huis geweest voor gehandicapte kinderen, informeel ook wel huis C (charlie) genoemd. Dat is leuk, want de medewerkers noemen ons huis bravo huis 1. En hun huis 2 is ons huis C. Daarnaast noemen eigen deelnemers ons huis A eigenlijk huis 1 en huis B eigenlijk huis 2. Dus ons huis 2 is voor de medewerkers huis 1 en huis C is huis 2. Snapt u het nog? Wij ook niet. Er komen dus meer tehuizen bij waar we kluswerkzaamheden kunnen uitvoeren. Voor de toekomst van de werkvakantie is dat interessant. Een andere verandering zal de trouwe lezer en de oud-Bulgarijeganger teleurstellen. We hebben te horen gekregen dat Lubo niet meer in huis A werkt. Lubo was onze steun en toeverlaat in de afgelopen vier jaar tijdens allerlei kluswerkzaamheden. We hebben een bijzondere band met hem opgebouwd en het is dan ook een gemis dat we hem niet meer zien. In de avond hebben we gegeten bij de toetjesbar na de werkzaamheden. Nu zijn we de blog aan het schrijven (lees deze zin met Paula’s voorleesstem). Tijdens het schrijven is een deel van de groep bezig met een geblindeerde smaaktest van perzikkensap. Als winnaar kwam het merk Clever uit de bus, de goedkoopste uit het segment. De meer gegoede Bulgaar zal Cappy drinken, maar deze kwam als slechtste uit de smaaktest. Conclusie is dat het goedkoopste product soms ook het beste is. Als je naar het straatbeeld hier kijkt, lijken de Bulgaren deze vuistregel op alle aankopen toe te passen.
Het antwoord op de vraag van de dag is: de kip werd geserveerd op een bord met citroen en sla. Echter, omdat Paula al een ander bord voor zich had, bood Paula aan dat ze het eten wel op haar vorige bord kon schuiven. Bij Anne Roos ging ze hier impliciet ook vanuit, ze schoof de kip op Anne Roos’ bord zoals je een kliekje in de vuilnisbak gooit. Daarmee willen we Kees Kesting uitroepen tot winnaar. Niet alleen vonden we zijn antwoord het meest origineel (het bevatte een woordgrap), ook beschreef zijn opmerking het beste de beweging van de serveerster tijdens het serveren van de kip, namelijk in beweging.
De vraag van dag 2: waar is Petra vannacht wakker van geworden?
(Het fonteintje op de binnenplaats van het hotel maakt zoveel herrie, dat we blij zijn als hij uit gaat om 22:30 uur)
(Niet alleen gaat haar Engels soms razendsnel, ook is ze niet altijd goed te verstaan als we op de binnenplaats dingen bespreken. De reden: zie hierboven)
Dag 1 – De vijfde keer, een nieuwe ervaring
Beste lezers,
De werkvakantie 2019 is ingeluid. Na een fijn afscheid met gemeenteleden zijn we behouden aangekomen in Vratsa, Bulgarije. De tijd is eigenlijk voorbij gevlogen vandaag, wat niet te zeggen valt van het vliegtuig. Deze was meer dan twee uur te laat vertrokken. Het mocht de pret niet drukken, we hebben op Schiphol onze tijd gevuld met lezen, puzzels maken en spelletjes doen met elkaar. Ook de croissants waren zeer economisch geprijsd: 2 voor de prijs van 1. Dan kun je dus twee keer zoveel croissants kopen voor hetzelfde geld. Nu we het toch over eten hebben: het broodje van Bulgaria Air en de chocola was weer lekker. De douane was ook lekker bezig. Anna bleek te jong te zijn voor het scanapparaat, deze was alleen voor 18+-ers. Aart-Pieter is dit jaar opnieuw gefouilleerd, maar heeft een prikpen verborgen weten te houden. Aangekomen op Sofia werden we warm onthaald door George, een medewerker van Tabitha Bulgaria. Daarna heeft Petra ondervonden hoe het is om op de Bulgaarse wegen te rijden. Ze is nu officieel rijvaardig verklaard, iets wat in Bulgarije nog een hele uitdaging is. Op de snelweg werden we gevolgd door een donkerblauwe Dacia Logan. We hadden niet verwacht dat Kees dit bedoelde met “Anne Roos nog eventjes uitzwaaien”. Rond 18:30 uur kwamen we aan in Vratsa en hebben we Albena, de directeur van Tabitha Bulgaria en Veni, onze tolk ontmoet. Daarna hebben we gegeten op een bekende plek. De doorgewinterde blog-lezers zullen dit herkennen als ‘compound Foxtrot’, onze stamplaats met uitstekende pizza’s en andere lekkernijen. Dit keer hebben een aantal meiden de gefrituurde kip met sesamzaad getest. Het juryoordeel luidt: erg lekker, maar Petra’s eten was lekkerder, dit was gefrituurde kip met cornflakes. De manier van serveren was op zijn minst opvallend. De vraag van de dag luidt dan ook: hoe werd deze kip geserveerd? Het correcte antwoord én het meest originele antwoord verdienen punten. Omdat we zo laat pas in Vratsa aankwamen, gaan we morgen inventariseren welk kluswerk we gaan doen. Het kinderwerk gaat morgen wel in twee tehuizen beginnen. Nu gaan we slapen, tot morgen!
P.s. tijdens het blog schrijven heeft Izak een mug in volle vlucht gedood. Dit moest in de blog van de andere deelnemers, die verwonderd toekeken. We zitten op het moment van schrijven buiten, dus aan muggen geen gebrek!
(na het uitzwaaien bij Eben Haëzer)
(Petra kon de prijzen niet goed lezen)
